Türkiye, bir yandan Hamas ile FKÖ, öte yandan Filistin ile İsrail arasındaki sorunlarda normalleşme yaratacak bir arabulucu düzeyine gelmiş, bu da İsrail ile Türkiye arasındaki yakın işbirliği sayesinde olmuştu. Söz konusu dönemdeki en temel koşul, İsrail’in Gazze ile ilgili tutumunda askeri araçları arkaya saklaması ve ambargoların da gevşetilmesiydi.
Ancak sanki bu konularda uzlaşma olmamış gibi, İsrail 2008’de Gazze’ye yönelik Dökme Kurşun Harekatı başlatmış, Hamas tarafından atılan füzelere karşılık olarak savaş ilan etmişti. Bu gelişmenin hemen ardından 2009 Ocak ayında yapılan Davos zirvesinde iki ülkenin siyasi liderleri arasında “one minute” olarak tarihe geçen kriz yaşanmıştı. Gazze’deki savaş süreci ise 2012 ve 2014’de de devam etmiş, bir de bu sırada 2010 yılında Mavi Marmara krizi yaşanmıştı.
Söz konusu gelişmeler, Türkiye ile uzlaşmaya varan İsrail’in bu uzlaşıyı hayata geçiremeyecek düzeyde işlere kalkışması, dolayısıyla bir anlamda Türkiye’ye dürüst davranmadığı sonucunu çıkarmıştı.
Bu durum esasen Obama ABD’sinin de baskı yapacak kadar desteklediği Filistin-İsrail normalleşme sürecine İsrail’in karşı çıkması anlamına gelmişti. İsrail, ABD’nin “can düşmanı” olarak gördükleri İran’ı sisteme çekmek için kendilerini feda ettiğini savunuyordu.