İlk gençliğimde sıkı bir Turancıydım. Yanlış hatırlamıyorsam, Tarık Buğra’nın Kızılordu tarafından çok kanlı bir şekilde bastırılan 1956 Macar ihtilalini anlattığı Ayakta Durmak İstiyorum isimli oyunu hakkında bir şeyler okuduktan sonra uzak geçmişte akrabalarımızdan olduklarına inandığım Macarların kahramanlığına ve hürriyet aşkına dair bir şiir yazdım ve uzun bir müstear isimle Hisar dergisine gönderdim. “Peşte Göklerindeki Ses” ismini verdiğim bu şiirde Macarların 1848 yılında Habsburg hanedanına karşı başlattığı isyanın önemli isimlerinden şair Sándor Petöfi’yi 1956 ihtilâline taşımıştım. Şiir şöyle başlıyordu: O gün Petöfi’nin çağlayan sesi Peşte göklerinde kol geziyordu Bu şiir Hisar dergisinde yayımlanınca ne kadar büyük bir sevinç ve heyecan duyduğumu tahmin edemezsiniz. Daha şaşırtıcısı, iki hafta kadar sonra postacı Sivas’taki ev adresimize büyükçe bir zarf getirdi. Zarfın içinde, bu şiirim dolayısıyla Hür Macarlar Derneği tarafından hazırlanmış İmre Toth imzalı bir gümüş madalya beratı (Urkunde) vardı. Hâlâ hoş bir gençlik hatırası olarak sakladığım bu berat, benim Macarlara ve Macar kültürüne duyduğum sempatinin de beratıdır. Zamanla Turancı romantizmden uzaklaştımsa da Macar tarihine ve kültürüne duyduğum ilgi hiç eksilmedi. *** Macarlar hakkında bilgim arttıkça Hunların soyundan geldiklerine inanan ve bütün Turanî kavimleri akrabaları olarak kabul eden Macarların hiç de az olmadığını, hatta Budapeşte’de 1912 yılında bir Turan Cemiyeti’nin kurulduğunu ve Turan adında bir dergi çıkardığını öğrendim. Turancılığın bizde Macaristan’da aşağı yukarı aynı tarihlerde başlamış olması şaşırtıcıdır.