vrupa ülkeleri artık tek tek bir şey değil. Avrupa Birliği olarak var olamayacakları da belli oldu. Doğru, Avrupa buluşlarıyla hayranlık topladı, sanayisiyle göz kamaştırdı. Ama yüzyıllar süren acımasız sömürgeciliğiyle de tarihe parmak ısırttı. Avrupa’nın ‘insana değer veren’ refah devletleri, son çeyrekte liberal-özgürlükçü kazma darbeleriyle yıkıldı. Uygar Avrupa, şimdi mazlum milletlerden aldığı ah’ların ağırlığı altında eziliyor.
Amerika Birleşik Devletleri’nin dünya egemenliği ise, Avrupa ülkelerininkinden de kısa sürdü. Onun öyle büyük buluşları olmadı. Dünyaya "Amerikan tarzı yaşam" denen buzdolabı, otomobil, twist-again, ekmek arası köfte ayarı şeyler sunarak yükseldi ve inişe geçti. Hepsi bir yüz yıl içinde olup bitti. Amerikan "fırsatlar denizi" kurudu. Şimdi başka ülkelerin yanı sıra kendi topraklarındaki göçmen çocuklara sopa sallıyor.
*
Toplum ve sistem mühendisleri, hesabına oturdukları küreselleşmeci yeni dünya düzenini doğurtamadılar. Sözde akademik yayınları, film sanayileri, özendirme ve korkutmacaları, rüşvetçi özgürlükçülükleri işe yaramadı. ‘Kimyasal silah, bomba üretimi var’ yalanlarıyla yaptıkları askeri işgallerle vekalet savaşları, geriye kendilerine dönük koyu bir öfke bıraktı.
Petrol, gaz, su için organize ettikleri saldırganlıklarını din-mezhep örtülerine sarıp sarmalayıp satma oyunu, bundan böyle zor tutar. Dünyanın doğu denizlerinde yürüttükleri arsız kavgalarını Kore’de, Arakan’da, Yemen’de, Somali’de bulayıp satacakları şekerleri kalmadı.
*
İnsanlık kendisi şimdi gerçek bir yeni dünya düzeni doğuruyor. Bu doğuma ise, gözle görülür ve elle tutulur biçimde ulusal devletler ebelik ediyor.
*
Küreselleşmeciliğin din ve vicdan özgürlüğü adına parlattığı, karşılığında ondan ulus/millet yerine ümmetçiliği yükseltmesini ve ümmetler arası diyalog yaratmasını istediği dincilik, küreselleşmeciliğin çöküşüyle birlikte telaşa kapıldı. Bugünkü parlaklığı, sönmüş yıldızların zamanı şaşmış ışığı gibi.