“Maymunlar Cehennemi: Savaş” bugünün dünyasına ve geleceğine göndermeler yapan vurucu bir film. Aslında Pierre Boulle’nin aynı adlı kült romanının değeri, 1968 yılında sinemaya uyarlandıktan sonra anlaşılmıştı. Uzak gelecekte maymunların hakim olduğu bir gezegene düşen astronotların yaşadığı gerilim dolu hikayesini anlatıyordu. Ortaya çıkan film kitaba göre daha akıcı bir olay örgüsüne sahipti. Ama insanı şok eden ‘burası aslında dünyaymış!” finali kitapta da olduğu gibi filmin de en güçlü manevrasıydı.
Eski yıldız filmlerine ‘öncesi’ filmleri yapmaya meraklı Hollywood’un ilgisini sessiz sedasız bir kenarda bekledi yıllarca. Tim Burton’ın ne yaptığı ya da ne yapmak istediğinin bir türlü anlaşılamadığı 2001 versiyonu aynı adlı filmse görmezden gelindi adeta. 2011 yapımı “Maymunlar Cehennemi: Başlangıç” ” kaynak aldığı film ve kitaba çok saygılı ve ciddi yaklaşmış sonrakilerin de aynı doğrultuda yaklaşmasına olanak vermiş bir senaryoya sahipti. Dünyanın dört bir yanını saran hastalık insan ırkını azaltırken giderek zekileşen maymunların hikayesini kibirli, yokedici ve ayrımcılık yapan insanlara karşı duran bir Spartacus hikayesi gibi ele almak sonuç getirdi.
İkinci film iki azınlığın arasındaki savaşı ele alıyordu.
Maymunların lideri Ceasar’ın pek de gönüllü olmadığı bir
insan-maymun savaşına sürüklenişini izlemiştik.
Eğer fikir değiştirmezlerse bir üçleme olarak planlanan serinin bu
son filmi ise artık tamamen maymunların tarafında duruyor. Olaylar
Ceasar’ın ve maymun topluluğunun bakışıyla ilerliyor.
Ormanda saklanan maymunlar, az sayıda kalmış asker insanlardan
saklanmaktadırlar. Çok sert ve yarı-delirmiş, kendi ailesi dahil
gerektiğinde insanları da katletmeyi göze almış bir albayın
etrafında toplanan askerler ilk saldırıyı gerçekleştirirler. Bu
durum büyük kayıplar veren Ceasar’ın intikam yolculuğunu
başlatır.