Milli maçtan önceki dünkü yazımda, "Şimdi ümidimiz matematik olarak daha az gibi gözüküyor. Ben bunları yazarken Sırbistan maçı henüz başlamamıştı.
Yine de maçı rahat alacağımızı umuyorum. Dilerim bu maç kötü başlayıp iyi tamamlayacağımız bir sürece başlangıçlık eder" temennisinde bulunmuştum. Ancak, "7 futbolcusunu tatile yolladı" denen Sırbistan'ı bile yenemedik. Prostatlı ayak topumuzla yine beraberliği zor kurtardık.
Beni bile "yeneriz"e inandırdılar. Ancak beraberliğe ayağa kaldırıp, alkışlattılar.
Neye hayret ediyorum biliyor musunuz?
Üç haftadır Şenol Güneş'in, arasına karbon kağıdı konmuş laflarına tahammül ediyoruz.