Tartışmalardan fenalık gelse de, yine de izliyorum. Ancak eskisi gibi oradan oraya geçmiyorum. Aman bir şey kaçırmayayım diye tekrar yayınları beklemiyorum.
Seçim günü yaklaştıkça katılımcılar da sabitlendi. Beni sinir edenleri sayıp, reklamlarını yapmak istemediğim Güdümlülerdeki panik iyice arttı. Koro oluşturdular. Büyük şefin yönetiminde "anketlere inanmıyoruz"u tekrarlayıp duruyorlar.
Peki bu neden? Anketler de iktidar cephesindeki yangını sızdırır hâle geldiler.
Böylece "anketleri bırak, meydanlara bak" lafları öne çıktı. Ben de bunun doğruluğunu araştırmaya başladım. Önceki gün, ana caddedeki kadınlar dikkatimi çekti. 45-50'lik bir gruptu.
Gazeteleri alıp dönerken tanıdık birini fark ettim. Yanına sokuldum ve sordum; "Hayrola?" O da fısıldayarak cevaplandırdı. "Başakşehir'deki mitinge gidiyoruz." Parmaklarımla para işareti yaptım. Bu kez kafasıyla onayladı. Elindeki torbaları gösterdim. "Kumanya ve bazı eşantiyonlar var" dedi. Tam o anda üstünde Ak Parti yazan ve Erdoğan posterleri bulunan çift katlı otobüs geldi. Ortadaki kapı açıldı ve herkes doluştu. Aralarında tek erkek yoktu.
Tuhafıma giden, mitingin başlamasına uzun saatler vardı. Bu kadar süre beklemeye ne kadar para verildiğini gerçekten merak ediyorum.