Hocamın vefat haberini geç öğrendim. Hastalığının ağırlaştığını duymuştum. Sürpriz olmamasına rağmen babamın ölümündeki duyguları birebir yaşadım. Yeni Sabah grubunda ilk yakınlaşmamız gerçekleşmişti. Dönemin etkili haftalık siyasi dergisi Meydan'ın Yazı İşleri Müdürü idim. Tek olayla kahraman haline geldim. Bu da gazetecilik değildi. Patron Safa Kılıçlıoğlu'nun eşi Bedia Hanım eski tiyatrocuydu. 70'lerindeydi. Kurumun idari bölümü pasaportunu yenilemek için başvuruyor ama başaramıyor. Sebebi "verilen fotoğraf". Tam 50 yıl önce çekilmiş. Hanımefendi direniyor, "pasaportumda mutlaka bu resim kullanılacak". Yapılan istihbarat sonucu bana gelindi. Polisle aramın iyi olduğunu biri kulaklarına fısıldamış. Tahmin edin bakalım kim. Hakkı Devrim. Neticede emniyet müdürlüğüne, Sirkeci'deki Sansaryan Han'a gittim. Mehmet Ağar da oradaydı. Ağır Suç Masası'ndaydı. Ben ona değil, bölümünün şefi dönemin efsanesi Ahmet Ateşli'nin odasına girdim. Kendisini oturduğumuz semtten tanıyordum. Bir dönem velim bile oldu. Nihat Camadan ise -üst düzey görevlerde bulundu- yardım edenlerdendi. Camadan'ın en önemli yanı müdüriyet içerisinde ızgarada hamsi partileri vermesiydi. Pişirme sırasında dumandan göz gözü görmezdi. Hatta çıkan kokudan Eminönü-Sirkeci arasında balık-ekmek satışlarının arttığı hep söylenmiştir. Biz de bu partilere çağrılır Babıali'den aşağıya inerdik. Tabiî çikolatalı helva ve taze soğanlarla.