Fethullah Gülen'i Amerika'da ziyaret edip bağlılık bildirenleri unuttuk sanmayın. Bu el öpenler içinde hedefte kalan sadece Bülent Arınç. Zamanın Başbakanı Erdoğan'a "selam getirmeler" her fırsatta ısıtılıyor. Hakan Şükür Türkiye'de olsa Hz. İsa gibi el ve ayaklarından çivileyecekler. Son olarak Galatasaray kulübünden ihraç edilmek üzere garibimin "darbe teşebbüsünü kınaması" satır aralarında kaybolup gitti. Peki, hâlâ ekranlarda yüz gösteren anlı şanlı gazeteciler neden akla getirilmiyor. 2 numaralı teröristbaşının bunlara hediye ettiği değerli kalemler nerelere saklandı. Bunları aldıkları gün ellerinden düşmüyordu. Anlaşılan araziye uyma günleri yaşıyoruz.Pes doğrusuİyi eğitimli, aklı başında gözüken tanıdığım biri öyle laf etti ki, yere düşüyordum; "Şu Hande Fırat'ın başarısını ilk önce sen yazdın" deyip beni yağlamakla başladı. Ardından ekledi "Onu dikkatle inceledim. Sophia Loren'in gençlik yılları". İnsaf ki insaf. Adamın aklı nerede? Kafası Tarkan şarkısına takılı kalmış; "Yakalarsam mucuk mucuk." Tamamlarsak tuzu fazla kuru.Hatadan dönmeCNNTÜRK sonunda doğruyu buldu. Didem Arslan Yılmaz'ın yerinde Tarafsız Bölge'yi görüyoruz. Konuklar ve konuşmaları müthiş. Her cümlede iki önemli haber var. Başarı Ahmet Hakan'ın tecrübesinden kaynaklanmakta. Kanal yönetiminde olsak Coşkun'u matine-suare ekranda tutarız. Yüklenen ağırlığın altında kalan Didem Arslan'ın son zamanlardaki "süzgün bakışları"na acımaya başlamıştık. Hani "yeni transfer" deyip başarısız futbolcuda ısrar örneğini anlayamıyoruz.Ahlar ve ohlarHaberleri izliyorum. Demokrasi şehitlerinin dramı işleniyor. Geride bırakılanların kanlı gözyaşlarını fark ediyorum. Böylesi habercilik bu ortamda doğal. Aynı kanalda yarışmaya geçiliyor. Yılların şovmeni iş başında. Ücretli seyircileri hop oturtup hop kaldırıyor. Oh ohların ardı arkası kesilmiyor. Arada özenle seçilmiş ayküsü tartışmalı program hostesi ön plana çıkarılıyor. Format biraz farklı. Bu kez KartıFelek denilerek bir sosyal yara haline gelen borçlular hatırlanıyor.