Biz ferdi kahramanlık sahneleriyle meşgul olmuyoruz. Yalnız size Bombasırtı vakasını anlatmadan geçemeyeceğim. Karşı siperler arasında mesafe 8 metre. Yani ölüm muhakkak, muhakkak... Birinci siperdekiler hiçbiri kurtulmamacasına tümüyle düşüyor. İkincidekiler onların yerine gidiyor. Fakat ne kadar imrenilecek bir itidal ve tevekkülle biliyor musunuz!
Öleni görüyor, üç dakikaya kadar öleceğini biliyor. Hiç ufak bir bezginlik bile göstermiyor; sarsılmak yok. Okumak bilenler ellerinde Kur'an-ı Kerim cennete girmeye hazırlanıyorlar. Bilmeyenler Kelime-i Şahadet getirerek yürüyorlar. Bu, Türk askerindeki ruh kuvvetini gösteren, hayret ve tebrike değer bir misaldir. Emin olmalısınız ki, muharebeyi kazandıran bu yüksek ruhtur.'
Mustafa Kemal'in Ruşen Eşref Ünaydın'a anlattıkları bir yerde 30 Ağustos'un hazırlığıdır. Uzun ve çetin mücadelelerden sonra 1922'ye gelindi. İmkansızlıklar içerisinde gerçekleşen Büyük Taarruz, onlarca Bombasırtı vakası ile doludur. Kendisinden "geri çekilmenin saatini soran" komutanına verdiği cevap Büyük Ata'nın kararlılığının kanıtıdır; "Sadece senin kemiklerinin gömüleceği yeri ve saati söyleyebilirim". Kemal Atatürk yıllar sonra da olsa bu hatırasını da kayda geçmiştir. Kızgınlığı ise devam etmekteydi.
Bugün tarihimize "Netice Harpleri" diye kaydedilen savaşların en önemlisinin yıldönümü.
Vasiyeti
Lozan Antlaşması'ndan 10 yıl sonra General Mc. Arthur'la görüşmesinde Büyük Ata'nın söylediklerini birebir tekrarlamak istiyorum:
"Allah nasip eder ömrüm vefa ederse Musul, Kerkük ve adaları geri alacağım. Selanik de dahil Batı Trakya'yı Türkiye hudutları içine katacağım".
Hazin olan, sağlık sorunları yüzünden Atatürk'ün çabası Hatay'la sınırlı kaldı. Genç denecek yaşta kaybettik. Onun ve kahraman arkadaşlarının sayesinde 30 Ağustos'ları kutlamaya devam edebiliyoruz. Ruhları şad olsun.