Aslında bu laf Ramazan -şeker- ile Kurban bayramları arası için kullanılır. Bir yerde zaman dilimidir. Oysa bu defa durum farklı. Haftaya Pazar gününü hesaba katarsak, işin içine "seçim bayramı"nı dahil edebiliriz.
Bakalım 24 Haziran'da hangi siyasi oluşumlar bayramlarını devam ettirecekler. Belki o da yetmeyecek. İki hafta sonrası için "temdit penaltıları" sözü kesilecek.
Bayram denince evvelallah en fazlasına sahip ülkeyiz. Bu yıl sandık da, kutlamalara katıldı. Geçenlerde bir parti otobüsünden kahve tutuşturuldu. Özel yaptırıldığını üstündeki yazıdan anlıyorsunuz. Bir başka ayrıcalığı ancak 30-40 gram gelmesi. Bilindiği gibi, normalde satın aldıklarımızın en küçüğü 100 gram. Geleni gideni fazla evlerde ise 250 gramlık teneke kutulara tanık olursunuz.
Nostalji
Dört bir yanı siyasi sembollerle donatılmış, üstelik müzikli yayın da yapılan araçtan verilen o minik paket beni geçmişe döndürdü. Ataninemin haftada bir-iki uyguladığı işkence bayramlarda her güne dönüşürdü. Mısır Çarşısı'ndan alınan çiğ kahveler özel tavasında kavrulurdu. Bu işlemden pek şikayetim olmazdı. Esas sıkıntı, metal değirmendendi. Kim bilir kaç yıllık bu alet uzaktan bakana ışıl ışıldı. Ne zaman ki içine kavrulan kahveler doldurulup, kolunu çevirmeye başlayınca felaket o zaman ortaya çıkardı. Her ne kadar ten rengime "buğday" dense de cildim ince olduğundan parmaklarım hemen tahriş olurdu. Buralar su toplardı. Bu yüzden, mutfaktan kavrulmuş kahve kokusu başlayınca harekete geçerdim. Acele tarafından sıvışırdım. Ancak evin o muhteşem demir kapısı, açılıp kapanırken öyle ses çıkarırdı ki mutlaka yakalanırdım. Ataninemin geleneksel bağırtısı duyulurdu; "Zepevenk, sen para almaya gelirsin!.."
Aslında bu tehdit hep lafta kalırdı. Yanağından öptüğüm an, içine kağıt para yerleştirilmiş mendili anında uzatırdı. Her zaman eser gürlerdi ama bu kısa sürerdi.