Yine kana bulandı canlar, meydanlar. Acı yüreğimize oturdu, hiç gidesi yok.
Cumartesi günü doksan yedi insanımız canlı bombalar yüzünden hayatını kaybetti. Reyhanlı, Diyarbakır ve Suruç'da "bu ülkeyi" hedef alan terör bu kez başkentimizde daha güçlü bir şekilde baş gösterdi. Ülkemde hiçbir meydanın, kamusal alanın güvenli olmadığını haykırırcasına.
Hepimizin yüreği yandı ve bu saldırının Cumhuriyet tarihinin "en acı olayı" olduğunda birleştik. Ama kimseyi şaşırtmayacak bir şekilde sadece acının büyüklüğünde anlaşabildik. Peşi sıra, farklı her siyasal kesim, terör saldırısının faili, sorumlusu, amacı ve kime yaradığı konularında "bildik" açıklamalara sarıldı.
Artık kolaylıkla tahmin edilebiliyor hangi siyasal kampın terörün, kaosun sorumluluğunun kimde, nerede olduğunu söyleyeceği. Hükümet, saldırının ülkenin bütünlüğüne ve demokrasisine yapıldığını söylerken muhalefetin ezberi çok net:
"İktidarın yarattığı şiddet ortamı ülkeyi kan gölüne çevirdi" ve "1 Kasım seçimleri iptal edilmek isteniyor."