Türkiye'nin demokratik hayatında AK Parti'nin diğer siyasal partilerden farklılaşan, istisnai bir yeri var. Hiçbir parti AK Parti kadar köklü bir dönüşüm mücadelesi gerçekleştiremedi. Yani AK Parti kadar muktedir olamadı.
Sadece kesintisiz 13 yıllık tek başına iktidarı kastetmiyorum. Muktedir olmanın sınırları askeri vesayeti geriletmekten Türkiye'nin uluslararası konumunu değiştirme iddiasına kadar uzandı. Bu dönüşümcü sürecin maliyetleri ile yüzleşme noktasında da AK Parti özgün bir tecrübe. Bir yandan kendi başarısı ile Türkiye'nin istikrarını birbiri ile yakından irtibatlandıracak bir miras üretebildi. Olası düşüşünün çıkaracağı kriz, muhaliflerinin AK Parti karşıtlığının öfkesini bile bastıracak boyutlar içeriyor.
Diğer yandan da iktidar performansını sorgulayan muhalif grupların artan baskısıyla karşılaştı. Ve dolayısıyla iktidarda iken kendi icraatlarını koruma ve muhasebe imtihanı ile yüzleşiyor. 2001'de kurulan bir parti için hiç de kolay olmayan bir sınavdı bu. 2002'den 2007'ye kadar süren görece sükûnet, Cumhuriyet mitingleri ile bozuldu.
O tarihten bu yana AK Parti hep zorlu meydan okumalarla yüzleşti. 2007 Cumhurbaşkanlığı seçimlerinden Gezi olaylarına kadar geçen süreç bir şekilde kurulan koalisyonlar sayesinde yönetildi. Suriye iç savaşının Türkiye'yi sıkıştıran bir konuma gelmesiyle asıl zor imtihanlar serisi başladı: Gezi, 17/25 Aralık, 6-8 Ekim ve 22 Temmuz'da terörün başlaması.