ANALİZ
Solun en büyük hastalığı emperyalizmden fena halde korkmasıdır.
Bu korku her şeyin emperyalizm tarafından tezgâhlandığı paranoyasını da yaratır.
Bu paranoya sonunda ülkede ne oluyorsa olsun her şeyin sorumlusu emperyalizm olarak görülür. Sonucunda emperyalizmle mücadele yerini çaresizliğe bırakır. Körelen gözler karşı devrimi emperyalizm karşıtı sanmaya başlar.
Şu anda Türkiye’de yaşadığımız da bu. Her taşın altından emperyalizmin, Türkiye’deki somut algıyla, Amerika’nın çıktığını düşünen bu sol zihniyet, çare üretememenin çaresizliği içinde Erdoğan’a sarılmaya ve adeta onun çöpünde altın aramaya çalışıyor.
15 yıllık karşı devrim operasyonunu, buna yine sol içinden çıkmış hainlerin verdiği olağanüstü desteği, Amerika’nın tüm taleplerinin emir kabul edilerek Türkiye’nin bölge jandarması yapılmak istenmesini, bunun sonucunda ülkenin bir batağa saplandığını, buradan kurtulmak için çırpındıkça daha da battığını ve can havliyle varlıklarını borçlu oldukları güçlere de saldırdığını görmeyenler Erdoğan’ı neredeyse emperyalizme direnen kahraman tahtına oturtacak.
Çaresizlik içinde kıvranan karşı devrimci AKP lideri “kaba ve ilkel milliyetçiliğe” sarılırken, eski sol zihniyetli muhalefet “emperyalizme karşı Türkiye’nin bekası söz konusuysa iktidarda kimin olduğuna bakılmaz” klişesini kendine bayrak yapmaya çalışıyor.
Türkiye bir uçurumun kenarına getirildi. Ülkeyi bu hale getirenler çare bulamıyor ve çırpınıyor. Amaçları ülkeyi değil kendilerini kurtarmak.
Buna karşı muhalefet de bir çare bulamıyor. Bunun için yeterli ve nitelikli kadrosu yok. Üstelik bir de “iktidar bize düşerse ne yaparız” paniği içinde. Aynı panik iktidar kanadında da “Erdoğan giderse ne yaparız” biçiminde yaşanıyor. Sonuçta iktidarla muhalefetin dramı aynı noktada kesişiyor bir anlamda.
Kendini daha akıllı ve nitelikli gören eski sol zihniyet yine geçmişteki hatasına kapılıyor ve sekterlikten medet umuyor. Çaresizlik girdabındaki sol zihniyet “Erdoğan devrilirse biz de altında kalırız” korkusu ile iktidara yönelik eleştirilere “Amerikancı olmak, emperyalizmin oyununa gelmek” diyerek karşı çıkıyor.
Şunu söylemekten asla çekinmemeliyiz; Amerika’nın açık baskılarına rağmen iktidarı eleştirmek Amerikancı olmak değildir. Türkiye’yi uçurumun kenarına getiren bu iktidar eleştirmek emperyalizmin ekmeğine yağ sürmek anlamına gelmez. İktidara geldiği günden bu yana Amerika ve Batı’nın her isteğine boyun eğen bir siyasi isimden, sırf kendi şahsi çıkarını korumak için Amerika’ya kafa tutar görünmesinden emperyalizme karşı savaşan bir kahraman yaratılamaz.
Eski sol “çocukluk hastalığından” kurtulmalı ve bozgunculuk yapmaktan vazgeçmelidir.
KOMİK