25 Mayıs 1992, Yazarlar Birliği'nin davetlisi olarak rahmetli Şemsi Belli ile Azerbaycan'dayız. 26 Mayıs 1992, gece otelde Azerbaycan televizyonunu izliyorum. Cumhurbaşkanlığı seçimleri var, Halk Cephesi lideri cumhurbaşkanı adayı Ebulfez Elçibey'le bir söyleşi yapılıyor.
Elçibey sık sık "Büyük Atatürk" diyor ve onun yaptıklarından örnekler veriyor. Nasıl memnun ve mutluyum, nasıl gururluyum.
Ertesi gün, şair Abbas Abdulla'dan rica ediyoruz, Elçibey'den bize bir randevu alması için. Abbas Bey de Halk Cephesi'nin ileri gelenlerinden... Bizim yanımızda telefon ediyor, alıyor randevuyu.
28 Mayıs'ta Şamahı Şehri'nde ünlü yergi şairi Mirze Elekber Sabir'i anma törenleri var, o törenlerden apar topar kalkıyoruz, yollara düşüyoruz, Bakû'ya dönüyoruz. Dönüyoruz ve bir telefon, bir özür telefonu... Seçim kampanyası yoğunluğu sebebiyle bizimle görüşemeyecek Elçibey. Sonraki yıllarda kardeşim Macit Gürbüz, Elçibey'le hem Nahçıvan'daki Keleki Köyü'nde hem de Bakû'da defalarca görüştü Milliyet Gazetesi adına, fakat bana nasip olmadı görmek.
Evet... Tam bir ay sonra 25 Haziran 1992 günü Elçibey, Cumhurbaşkanı olarak İstanbul'a indi. Toprağı öptü, Ord. Prof. Zeki Velidi Togan'ın mezarını ziyaret etti. Sonra ver elini Ankara.
Ve Anıtkabir ziyareti. İşte özel deftere yazdıkları... O defter böyle satırlar görmemiştir.
"Ey büyük Türk'ün büyük komutanı! Sizi ziyaret etmekle kendim ve milletim adına şeref duydum. Senin askerin Ebulfez Elçibey"