Yunanlılar veya eski adları ile Grekler duygusal ve aynı zamanda gerçeklerden uzak yaşamayı tercih eden iki kimlikli bir millet. Bir yanda Elenika (Hellenistic) mirasa ve söz konusu dönemin sosyogenetik kodlarına sahip olduklarına inanan; diğer yanda anayasalarına zorunlu din maddesi koyacak kadar Hıristiyan Ortodoks bir millet. Milli birliklerinin vazgeçilmezi ise maalesef iflah olmaz Türk düşmanlığı. Nüfuslarının azlığı ve ekonomilerinin küçüklüğüne rağmen Ege, Akdeniz ve Anadolu’ya yönelik Megali İdea ya da Kıbrıs’a yönelik Enosis hayallerini sürekli canlı tutabiliyorlar. Bir nevi jeopolitik şizofreni içindeler. Sanayi Devrimi’ni ıskalamış, sürekli gerileyen ve kaçınılmaz bir şekilde çöken Osmanlı İmparatorluğu’nun her türlü zafiyetini ama en önemlisi donanmasızlığını sömürerek genişlemiş olan bu ülke, 15 Mayıs 1919 sabahı Anadolu’yu işgale yeltendi. Feci yenildiler. Küçük Asya Felaketi’nde Mustafa Kemal Atatürk’ün tokadını yemiş bir devlet olarak başta eski başbakanları Gounaris olmak üzere altı devlet adamı ve generali idam ederek kendi iç hesaplaşmalarını tamamladılar. Bunun sonucunda, Ege’nin iki yakasındaki yarımada devleti -Kıbrıs olayları başlayan kadar- yarım asra yakın dost yaşadılar. Bu süreçte Balkan Antantı ve Balkan Paktı içinde yan yana yer aldılar. Hatta 27 Mayıs 1960 müdahalesinden kısa bir süre önce Türk-Yunan yakınlaşması ve iki ülke arasında bir konfederasyonun Celal Bayar liderliğinde gündeme geldiği tarihin sisli kayıtları arasında yerini almıştır. Ancak 1974 sonrası yani Enosis hayalinin çöktüğü ve Ege kıtasahanlığı, yani Mavi Vatan sorununun ortaya çıkışından sonra Grek devletinde tarihten ders alamama ve 20. yüzyıl başındaki hataları...