Deprem felaketi yaşadığımız imtihanlardan birisi olsa gerek. Ülkemizin her bir ferdi yiten canlar için üzülmenin ötesinde duygular yaşıyor. Güne başlarken moralimiz bozuk, gün biterken içimiz yanıyor, hayat böyle devam ediyor. Bu acının unutulmaması, dersler çıkarılması en büyük temennimiz. Yeni felaketler bizlere aynı yıkımı getirmesin istiyoruz.Tedbirli olalım, yaşayalım istiyoruz. Aslında çok da fazla bir şey istemiyoruz. Başarabilir miyiz? Elbette başarabiliriz. Türk insanının başaramayacağı hiçbir şey yok. Biz de depremden korkmayabiliriz, bizim de kayıplarımız birkaç canı geçmeyebilir. Yeter ki isteyelim, birlik ve beraberliğimizi koruyalım.Kendi cephemizden bakacak olursak içinde bulunduğumuz bu sıkıntılı günlerde işçisiyle, işvereniyle, devletiyle bunu başarabileceğimizi görüyoruz. Daha depremin yaşandığı ilk saatlerde işçilerimizin, sendikalarımızın alana koştuğunu, elleriyle kazarak bina enkazlarında çalıştıklarına şahitlik ettik. Bununla da kalmayıp, ilk yardımları götürenler de yine çalışma yaşamımızın tarafları oldu.Türk – İş, Hak – İş Konfederasyonları daha ilk saatlerde enkazın arasındaydılar. Memur sendikaları konfederasyonları, Memur – Sen, Kamu- Sen...