12 Eylül’e giden süreç dahil, Türkiye’de teşeron terör yapılarının ortaya çıkartılması ve eylem yapması ile ekonomi arasındaki ilişki çok açıktır.
Seksen öncesine dönelim; biliyorsunuz Turgut Özal’ın bir teknokrat olarak o zaman mimarı olduğu 24 Ocak 1980 kararları, duvara toslayan içe kapalı, ithal ikameci yeni sömürge ekonomisini aşmak için ortaya çıkarılmıştı.
Türkiye, 24 Ocak kararları ile “liberal” yeni bir ekonomik düzene adım atıyordu. Dış ticaretin serbestleştirilmesi, yabancı sermaye yatırımlarının teşvik edilmesi, ithalatın liberalize edilmesi ve devletin ekonomide küçülmesiyle ilgili iradenin ortaya çıkması… 24 Ocak dönüşümünün önemli başlıkları idi. Ancak bu “liberalizasyon” kararlarının, bunlara denk gelecek siyasi liberalizasyon ile tamamlanması gerekiyordu, aksi halde atılan adımlar, Türkiye için özgün yeni bir kalkınma yolundan ziyade, dışarıya daha fazla kaynak aktaran, gelir dağılımını bozan yoksullaştırıcı sürece dönüşecekti. İkincisi oldu; çünkü Türkiye, bu kararların hemen öncesinden başlayarak-1978, 1979 yılları- iç savaşa varan yoğun terör saldırısıyla karşı karşıya kaldı. Taksim, Maraş ve Çorum gibi katliamları, ekonomide de kıtlıklar, düşük ücretler ve giderek artan işsizlik, gelir dağılımı bozukluğu takip ediyordu. Buraya rutin hale gelen elektrik kesintilerini de ekleyelim tabii. Bu süreç, bilindiği gibi 12 Eylül darbesini meşrulaştırdı ve Türkiye, etkileri bugünlere gelen karanlığa gömüldü.