Yalnız Türkiye için değil, içinde bulunduğumuz 2017 yılını tüm dünya için bir dönüşüm ve bu dönüşüme bağlı bir başlangıç yılı kabul edebiliriz.
Avrupa Birliği, İngiltere’nin çıkışıyla birlikte yeni bir döneme hazırlanıyor; artık bu çok açık. ABD ise Trump’la birlikte yeni bir yol arıyor. Trump ve Xi Jinping görüşmesinin beklenenin aksine gergin geçeceğini sanmıyorum. Trump, ABD’de ki Cumhuriyetçi geleneğin sıradan bir devamcısı değil. Trump’ın Bush’un bıraktığı yerden devam etmeyeceğini söyleyebiliriz. Yani Pasifik ve Ortadoğu gibi sıcak bölgelerde doğrudan müdahale üzerine kurulu, saldırgan bir ABD politikası söz konusu olmayacak. Böyle olunca ekonomi tarafında da ABD, faizleri ve dolayısıyla doları yukarıda tutan “iktisat aklı” dışında bir politika izleyemeyecek.
Bu politikanın ilk işaretlerini Çin-ABD zirvesinin sonuçları itibariyle göreceğimizi sanıyorum. Dolayısıyla hem Avrupa ve İngiltere tarafında, hem de ABD ve Pasifik tarafında yeni politik hatların ortaya çıkmakta olduğu bir genel “pat” halinin yani yeni bir dengeye giden belirsizliğin olduğunu söyleyebiliriz.
Türkiye ise bu küresel belirsizliği, 16 Nisan itibarıyla, kendisi ve bölge için aşma eşiğinde bulunuyor. 16 Nisan referandumunda anayasa değişikliğinin halkoyuyla kabulü Türkiye’yi bu küresel belirsizlik ortamında yeni bir merkez ve çekim gücü haline dönüştürecek.
2050’ye doğru...