15 Temmuz Hâdisesi gerekçesiyle OHAL paravanında dayatılan
haksızlık ve hukuksuzluklar, Türkiye’yi hukukun tasfiyesi anaforuna
sürüklüyor.
OHAL dayatmalarıyla hukuk tamamen diskalifiye ediliyor. Demokratik
toplumun gereklerinin başında gelen ve “muvâzene-i adâlet” olan
muhalefetin en mâkul eleştirilerine en ufak tahammül gösterilmiyor.
Yargı kararları “kin” ve “intikam” bulaştırılarak tartışılır hale
getiriliyor.
O denli ki, iktidarın yanlışlarını uyaran sivil toplum kuruluşları linçle tasfiye edilip yerlerine “siyasetin güdümündekiler” kurduruluyor…
HUKUK CÂMİASININ SUSKUNLUĞU!
Şu garabete bakınız ki, mah- kemelerde “FETÖ’cü” diye yargılanan sanıklar hakkında “tahliye” ya da “beraat” kararının çıkması halinde bütün oklar derhal mahkeme başkanına, savcıya, heyete yöneliyor; kararda imzası olanlar tepeden tâlimatlarla görevden alınıyor.
Bu furya ve baskılarla muallel “tasfiye ve tâkibat süreci”nde, “FETÖ’cü şüphesi”ne mâruz kalmak, suçlanmak” endişesiyle hâkim ve savcıların tutuklama gerektirmeyen dosyalarda “tutuklama” kararlarını vermeleriyle, 50 bini bulan tutuklamalarla, “suçsuz cezâ” ihdasıyla adâletin temel esasları tahrip ediliyor.
Bu konuda, hukuka riâyet edilmesi gerektiğini bildiren iktidara yakın yazarlar ve yorumcular bile bir kalemde siliniyor.
Vaktiyle bağımsız ve tarafsız olmayan adâletin güçlünün güçsüzü ezeceğini söyleyen dönemin hükûmet sözcüsünün, “Yargı, on kurum içinden sondan dördüncü. Yargıya güven bitmişse kafamızı ellerimizin arasına alıp düşünmemiz lâzım. Saraylar yaptık, ama adâlete, yargıya güveni arttıramadık, bunda ülke zarar görür” hayıflanması, kırılganlığın ilk açık itirafıydı. (Gazeteler, 11.5.15)
Yine Meclis eski Başkanı’nın “yargı bağımsızlığı öldü” (Milliyet, 16.5.15), Anayasa Mahkemesi eski Başkanı’nın “Toplumda yargıya güven azaldı”, yargının en üst kurulu HSYK eski Başkanvekili’nin “İçinde bulunduğumuz dönem yargı sistemi