Babamı kaybedeli bir hafta oldu. Evet, sağlığı mükemmel değildi. İki yıl önce kısmi felç geçirmişti.
O günlerde İstanbul’da, bir arada oluşumuz şanstı. Hızla götürdüğümüz Kartal Lütfi Kırdar acil servisteki hızlı teşhis, poliklinik yatışının ardından Tuzla Devlet Hastanesi’nde üç ay süren, alabildiğine ihtimamlı bir fizik tedavi süreci sonrası ayağa kalkmayı, baston yardımıyla yürümeyi ve yeniden konuşmayı başarmıştı.
Her iki hastaneye de müteşekkiriz.
Hayatı seviyordu. Yürümesi, hava alması gerekiyordu ama pandemi “tedbirleri” onu da eve kapattı. Düzgün diksiyonunun yansıdığı cümleleri kısalmıştı...