Acaba başlık anlaşılmaz mı diye bu kavramın “arıdil”deki karşılığını araştırdım. 1945’te yayınlanan sözlükte “an” zihin karşılığı olarak yer alıyor. 2011 baskısında da durum değişmiş değil; uydurma bir kelime 70 küsur yıl hiç kullanılmamış, yine de sözlükte yer tutuyor! TDK sözlüğü bu haliyle hâlâ ölü doğmuş kelimeler sözlüğü! 1935’te yayınlanan Türkçeden Osmanlıcaya Karşılıklar Kılavuzu’nda “an” zekâ karşılığı olarak yer almış. “An” sadece zekâ olsa iyi, bir de idrak karşılığı olarak kaydedilmiş. Demek ki sonunda “zihin”de karar kılınmış. İşte “ansal karışıklık” buradan başlıyor! Demek ki, “zihnî teşevvüş” neymiş? “Ansal karışıklık”mış! İnsanımızdaki zihnî karışıklığın ölçüsünü kestirmek zor. Onun zihnine öylesine karışılmış ki… Kelimeleri ile oynanmış, cümleleri alt üst edilmiş, dili bozulmuş. Birbirini çağrıştıran, tamamlayan kelimeler dizgesinde bir kelimenin değiştirilmesi, kullanımdan düşmesi ile mantık bağı kopmuş, tutarlılık ilkesi boşlukta kalmış. Bu bozulmanın bütün düşünme alanlarına yayılacağı tahmin edilmemiş olabilir mi? Dilin değer taşıyıcı niteliği darbelere maruz kaldığı için bugün birbiriyle çelişir birçok söz en ciddi görünenler tarafından peş peşe söylenebiliyor. Zihin berraklığını sürdürebilmek git gide güçleşiyor.