İstanbul Fatih’te 10 yaşındaki oğlunu öldüren cani baba Nezir Türkoğlu’ndan bahsediyorum.
Bütün günüm allak bullak oldu.
Bir baba çocuğuna bunu nasıl yapar, anlamakta zorlanıyorum.
Anlamakta zorlandığım bir başka konu daha var.
Onu da Yiğitcan’ın dayısının ifadelerinden öğreniyoruz.
Baba iki hafta önce mutfakta, bu sefer doğalgazla oğlunu zehirlemek istiyor.
Video çekip yolluyor.
Bunun üzerine aile Fatih Emniyeti’ne gidiyor ve olayı ihbar ediyor.
Polis koçbaşıyla kapıyı kırıp içeri giriyor ve Nezir Türkoğlu’nu gözaltına alıyor.
Emniyet “Darp yok, bir şey yapamayız” diyerek, Türkoğlu’nu serbest bırakıyor.
Bu sefer Gaziosmanpaşa Adliyesi’ne gidiyorlar “Tehdit var” diyorlar.
Yine bir işlem yapılmıyor.
Soruyorum.
Daha ne olacak.
Oğlunu gazla öldürmek isteyen bir baba var ortada...
Nasıl adli işlem yapılmaz, nasıl tedbirler alınmaz?
Bazen telefon bile beklemeyip kapıya gelen, işlem yapan polis; böyle bir durumda nasıl gerekeni yapmaz?
Gerçekten anlamakta zorlanıyorum.
Aile içi şiddet meselesi, Türkiye’nin en az terör kadar önemli meselesidir.
Ve bu olaylar gösteriyor ki; yasal düzenlemeler yetersiz kalıyor.
Bütün günüm talihsiz Yiğitcan’ı düşünerek geçti.
Ve ben yine mahfoldum.
Galiba özeleştiri yapma zamanı
BİZ nasıl kaçalım.
Yani gazeteciler...
Önümüze her gün onlarca şiddet, kavga, gasp, cinayet haberleri geliyor.
Bizim okumama, izlememe gibi bir lüksümüz yok.
Ama gazetecilikte 30 yıl geçmesine rağmen ben hala bu olaylardan etkileniyorum.
Yani bu olaylara sadece bir haber gibi bakamıyorum.
Türkiye’nin sakinliğe, din...