SON günlerde beni en çok umutlandıran haberlerden biri oldu Selin’in hikayesi...
Adı Selin Durgut...
Başlıkta da verdiğim gibi artı bir kromozomu var.
Birçok insandan daha çok kendisiyle barışık...
Sendromu down’u çoktan yenmiş; bana göre topluma doğru bir rol model olmuş.
Selin’in annesi Fatma hanımı ve babası Erdoğan Durgut’u da kutluyorum.
Güçlü durdukları, örnek oldukları, herkese ders verdikleri için...
Selin de kendisine verilen desteği hiç boşa çıkarmamış, sadece okuma yazmayı değil, yüzmeyi, dans etmeyi öğrenmiş, cimnastikte 20 madalya kazanmış ve bugünlerde buz pateninde şampiyon olabilmek için çalışmalara başlamış.
Müthiş bir öykü...
***
Elbette şunu unutmamak gerekir.
Bu başarı öykülerini yazmak hiç kolay olmuyor.
Bakın Selin’in de hikayesi kolay başlamamış.
Okula gitmek istemiş; okul müdürü kabul etmemiş.
Bakanlığa başvuru yapılınca okul kabul etmek zorunda kalmış.
Bir kere o okul müdürünü anlamakta zorlanıyorum.
Ama anne, babanın ısrarı olmasa, bilinçli bir yöntemle işin izini sürmeseler Selin okula başlayabilir miydi?
O yüzden ısrar edelim, hakkımızı arayalım.
Ve mücadele edelim.
***
Bakın Fatma Durgut ne diyor?
“Down sendromlu olmayan bir çocuğa öğretmek için 1 kez uğraşıyorsanız, biz 100 kez çabalıyoruz. ‘Anne’ diyebilmesini bile 2-3 yıl bekledik. Sporu da zor öğrendi ama azimliydi, pes etmedi. Bu zorluğun sonucunda güzel şeyler olunca mutlu oluyoruz. Selin gibi çocuğum olduğu için çok mutluyum, o bize küçük şeylerden bile mutlu olmayı öğretti.”
“Bundan sonraki hedefiniz nedir” sorusunu da Fatma Durgut, “Özel çocukların annel...