İZMİR gibi çok kültürlü bir şehirde büyüdük. Mahallemizde, yaşadığımız çevrede levanten çok aile vardı. Rum kökenli komşularımız da vardı, Ermeni arkadaşlarım da...
Saint Joseph’i kazandığım gün, okulun girişine kazananların
listesini asmışlardı.
Sınıfta, okulda da o kadar çok arkadaşım oldu ki...
Bizi birleştiren hep ortak değerlerimizdi.
İzmir, Türkiye, Atatürk sevgisiydi.
Kimin nereden geldiği, nerede doğduğu, kimlerden olduğu hiç önemli
değildi.
Bizim için önemli olan arkadaşlıklardı, dostluklardı, ailelerdi,
birlikte geçirdiğimiz vakitlerdi.
Okul yıllarında gençlik yaz kamplarına gittim.
Oralarda da dünyanın her yerinden farklı diller konuşan
arkadaşlarım oldu.
Bazılarıyla hala görüşüyorum.
İşin içinde samimiyet, insanı insan yapan değerler, vicdan,
yardımlaşma, el ele verme gibi duygular olunca isimlerin bir önemi
kalmıyor.
Yıllar geçti, iş hayatına atıldım.
Farklı şirketlerde yine farklı kökenli arkadaşlarım oldu.
Sohbetlerimiz hep daha iyi bir Türkiye, daha iyi bir dünya
içindi.
.....