“NATO müttefiki olarak Türkiye’den, NATO müttefiklerinin ortak savunmasına öncelik vermesini istiyoruz. İran ve Rusya, Türk halkına, Batı ülkeleri camiasına üye olmanın sağladığı ekonomik ve siyasi faydaları sunamaz.”
Birinci cümle bir temenni. Türkiye’nin NATO müttefiklerinin ortak savunmasına öncelik vermesini istemeleri gayet normal.
Ancak ikinci cümle bir tespit. Hem de çok iddialı bir tespit. Türkiye Cumhuriyeti’nin geride kalan 94 yılını hesaba katıp son 3-4 yılda yaşananları görmezden gelirsek hak verebileceğimiz bir cümle. Sadece Avrupa Birliği ile ilişkilerde AK Parti’nin iktidara geldiği 2002 sonundan 2007’nin sonuna dek yaşananlara, buna paralel olarak Türkiye ekonomisinde ve demokrasisindeki ilerlemelere baktığımızda bile Tillerson’a katılabiliriz. Türkiye’nin dış ticaret rakamlarında AB ülkelerin olumlu katkısı, Türkiye’deki doğrudan yabancı yatırımların durumu da Tillerson’ı haklı çıkarır nitelikte.
DURUM DEĞİŞİYOR MU?
Ancak, şu günlerde hem Türkiye-ABD ilişkilerinde, hem Türkiye AB/NATO ilişkilerinde Tillerson’ın kurduğu cümleleri boşa çıkaracak gelişmeler yaşanıyor. ABD’nin ve AB’nin Türk halkına sunabileceği halde sunmadığı faydaları anlatmak için size onlarca örnek verebilirim.
Bakın, turizm alanındaki değişimden örnek vereyim: