1989 yılıydı. Ankara’da 17 yaşında bir üniversite öğrencisiydim.
Tatille birlikte 15 saatlik bir Ankara-Kars otobüs yolculuğu da başlamıştı.
Yıl içinde biriktirdiğim harçlıklarla aldığım “walkman” elimden düşmüyordu. Kasetçiden aldığım Grup Yorum’un Cemo/Gün Gelir albümü çok hoşuma gitmişti.
En çok “Borçlusun” isimli şarkıyı sevmiştim.
“‘Kolay gelsin’ dememişsen taş kıran işçilere/’günaydın’sız bırakmışsan bahçe bezeyenleri/ sende iş yok be kardeşim/alnındaki çizgilere/gözündeki ışıltıya/ borçlusun sen yaşamın...