Çarşamba sabahı Ankara Şehir Hastanesi’ndeydim.
Sedye üzerinde operasyondan çıkan okurumuz, beni sesimden tanımış, görüp emin olmak için yakınlarından gözlüğünü istiyordu.
Gözlüğünü taktıktan sonra yanına yaklaşıp nasıl olduğunu sordum.
“Çok kötüyüm” dedi.
Hastane ortamında olduğumuz için ben sağlığıyla ilgili konuştuğunu sandım.
“Neyiniz var” diye sorunca “Yok öyle değil. Moralimiz çok bozuk. Yine olmadı, yine kaybettik” karşılığını verdi.