İNSANIZ, hepimiz.
Haklarımız var ve bu haklar çok olağanüstü durumlarda, sadece millet olarak yetki verdiğimiz kurumların kararlarıyla kısıtlanabilir.
Bana göre en önemlisi “yaşam hakkı”dır. Bir suç işlemedikçe, başkalarının haklarını ihlal etmedikçe, yaşamaktan sonraki en büyük hakkımız “özgürlük”tür.
Devlet aygıtının en kritik görevlerinden biri, vatandaşının güvenliğini sağlamaktır. “Güvenlik” de bir haktır.
Düşünmek, insanın doğasında vardır. “Düşünce özgürlüğü” de bu yüzden yaşamsal bir haktır. Ancak bu hakkın vazgeçilmezi de düşüncenizi “ifade özgürlüğü”dür.
Haklarımızı, başkalarının haklarını çiğnemeden, yaşadığımız toplum içinde uyumlu bir şekilde kullanabilmemizin teminatı, adaletli bir hukuk sistemidir.
Vatandaş olarak tabi olduğumuz kanunlar, bir yanlış yaptığımızda, bir suça ortak olduğumuzda, onlara uymadığımızda yaptırımlarla karşılaşmamızı gerektirir. Bunun denetimini yapmak, o yaptırımları belirlemek, yine millet olarak yetki verdiğimiz mahkemelerin işidir. Vatandaş olarak o mahkemelerdeki en büyük güvencemiz, suç ispat edilene dek “masumiyet karinesi” ve “adil yargılanma hakkı”dır.