Bizim bir arkadaş grubumuz var.
Çocukluk yıllarımızda kurduğumuz güçlü bağlar hiç kopmadı.
Araya farklı üniversiteler, farklı şehirler, farklı meslekler girdi.
Farklı yaşamlar kurduk.
Eşlerimiz, çocuklarımız bize katıldı.
Biz büyüdük ama çocuk heveslerimiz hiç bizi terk etmedi.
O grupla geçen hafta memlekete gittik.
Hepimiz yer küre üzerinde yarım asrı geride bırakmıştık ama içimizdeki çocuk, amansızca çocukluk yıllarımızın neşeli günlerine özlem duyuyordu.
O yüzden Kars'ta geçireceğimiz günlerde çocukken yaptıklarımızı tekrarlayacaktık.
Mesela, yaylaya gidip 2600 metrede kayaların arasından çıkan suyun oluşturduğu buz gibi Güllü Bulak'ta karpuz çatlatacaktık.
Süt makinasından alacağımız taze kaymağa şeker katıp dondurma yapacaktık.
Yağmurdan hemen sonra güneş çimleri ısıtmaya başladığında yoklayacağımız koyu yeşil damarlara gidip mantar toplayacaktık. Topladığımız mantarların içine tereyağı ya da kaşar koyup tandır közünde pişirecektik. Yemeden önce içinde biriken suyu yudumlayacaktık.