Ankara’nın Ayrancı semtinde her ayın ilk pazar günü Antika Pazarı kurulur.
Ben de plak bulmak için giderim.
Her gittiğimde de esnafla ve vatandaşlarla sohbet ederim.
Antika Pazarı dün de vardı.
Tezgahlar arasında dolaşırken yine “Deniz Abi kim aday olacak” sorularını duydum.
Ben de fikrimi söyledikten sonra onlara, “Siz kime oy vereceksiniz” diye sordum hep.
Geçmişte Ankara'nın bir ilçesinde ülkü ocakları başkanlığı da yapmış ülkücü bir esnaf Sinan Ateş cinayetini hatırlatıp, Erdoğan'ın karşısına kim çıkarsa çıksın ona oy vereceklerini söyledi.
Bir kadın, “Riske atmasınlar, Kemal Kılıçdaroğlu aday olmasın” dedi.
Kendisini destekleyenler de oldu.
Bu defa “Siz Kemal Bey'e oy verir misiniz?” sorusunu yönelttim.
Cevap netti: “Elbette…”
“Kemal Kılıçdaroğlu aday olmasın” dediğinde kendisine destek verenlere de aynı soruyu sordum.
Onlar da oy verebileceklerini söylediler.
O zaman sorularıma şu soruyu ekledim:
“Peki oy verebileceğiniz birinin kazanamayacağını nereden çıkarıyorsunuz?”
Yanıt derin bir sessizlik.
O sessizliği “Kaybetmememiz lazım, risk alınacak bir seçim değil” cümlesi bozdu. Bu cümle başkalarınca da tekrarlandı.
Gördüğüm anket sonuçlarına, siyasi atmosfere bakıp “risk yok, kazanır” diyebilirdim belki.
Ancak, bunun bir işe yarayacağına, iktidarın değişmesini isteyen o vatandaşın kaygılarını giderebileceğime inanmadığım için susmayı tercih ettim.
Eve doğru yürürken kendi kendime sormaya başladım:
– Kılıçdaroğlu'nun eğitimi yeterli mi?
– Evet. En azından mevcut Cumhurbaşkanı'ndan daha iyi eğitim aldığı kesin.
– Kılıçdaroğlu devleti biliyor mu?
– Evet. Ömrü hayatı siyasetten çok bürokraside geçmiş.
– Kılıçdaroğlu hakkında herhangi bir yolsuzluk, hırsızlık, şaibe iddiası var mı?