Eve ilk televizyonun geldiği zamanları dün gibi anımsarım. Babamın öğretmen maaşıyla aldığı, Sharp Lorenz marka siyah beyaz bir televizyondu. Demirden direk bulamadığımız için antenini uzun bir sırığın üzerine yerleştirmiş, onu da çatıya dikmiştik.
Mahallede başka televizyon olmadığından komşular film izlemeye bize gelirdi. Herkesin görebilmesi için televizyonu yüksek bir yere koymamız gerekmiş, yer olarak iki gözlü gardırobun üstünü seçmiştik. Devasa regülatörünü de gardırobun üzerine koyduğumuzdan televizyonu açmak için biz çocuklar her seferinde sandalyeye çıkmak zorunda kalıyorduk. İyi niyetle bulduğumuz bu çözüm, mahallede uzun süre “Ali Rıza Dayı şaşı olduğu için televizyonu gardırobun üzerine koymuşlar. Ancak öyle görebiliyor” diye esprisi konusu yapılmıştı.
Uzatmayayım, “Ekrem Bora'ydı, Türkan Şoray'dı” derken bütün mahallenin gençleri Yeşilçam filmlerinin müptelası olmuş, haftanın belli günleri bizim evi doldurmaya başlamıştı.
....