SÖZCÜ’nün dünkü sayısında ibretlik bir haber vardı.
Tarık Işık’ın yazdığı habere göre, HüdaPar Batman Milletvekili ve aynı zamanda Batman Belediye Başkan adayı Serkan Ramanlı, partisinin seçmeli Kürtçe dersine ilgiyi artırmak için başlattığı “Ana dilimi seçiyorum” kampanyası için okulları dolaştı, sınıflara girdi.
Ramanlı bununla da yetinmeyip çocuklara Kürtçe dersi verdi.
★★★
İnsanların ana dillerini öğrenmesini temel bir hak olarak görürüm.
Haliyle çocukların Kürtçeyi ders olarak seçmesine, öğrenmesine karşı değilim.
Milli Eğitim Bakanlığı’nın kendi kadrolarıyla ya da Milli Eğitim Bakanlığı’nın denetimindeki özel kursların kendi imkanlarıyla bu konuda atacağı her adımın arkasındayım.
Ancak bu haberde, daha doğrusu haberde anlatılan olayda bir TUHAFLIK var.
O tuhaflık, Batman’daki Kürt çocuklara Kürtçe dersini seçmelerinin tavsiye edilmesi değil.
O tuhaflık, Batman’daki Kürt çocuklara Kürtçede “yaz” mevsiminin “havin” olduğunu öğretmek de değil.
O tuhaflık bizzat Serkan Ramanlı’nın bir “siyasetçi” ve hatta bir siyasi partisinin sözcüsü olmasıdır.
Tuhaflık, okulların ve camilerin siyasi partilerin propaganda sahası olmaması gerekirken, iktidar partilerinin her türlü siyasi çalışmasına açılmasıdır.
Çok merak ediyorum, Serkan Ramanlı’nın yerine DBP Milletvekili Keskin Bayındır ya da DEM Milletvekilleri Mehmet Rüştü Tiryaki ile Zeynep Oduncu olsaydı ne olurdu?
Ramanlı’nın yaptıklarını aynen tekrarlasalardı.
Tahtaya “Yaz: Havin” diye yazsalardı mesela...
Hadi DEM Parti ya da DBP’yi de bir kenara bırakalım, CHP Milletvekili olsaydı ne olurdu?
★★★
Milli Eğitim Bakanlığı okullara Cumhuriyet öğretmenleri dışında herkesi sokmaya devam ediyor.
Daha Karaman’da 45 çocuğun istismar edilmesi olayının hesabını veremeyen Ensar Vakfı okullardan çıkmıyor.
İlim Yayma Cemiyeti okulları kendi ideolojisini yayma yeri olarak görüyor.
TÜRGEV’ler, TÜGVA’lar hız kesmiyor.
Tarikatlar cemaatler zaten okullarda cirit artıyordu.
Bir Hizbullah’ın siyasi ayağı HüdaPar kalmıştı okullara girmeyen.
O da oldu!
★★★
Yazımı tam bitirip gazeteye göndermeye hazırlanırken Serkan Ramanlı’nın bir sosyal medya mesajıyla SÖZCÜ’ye seslendiğini gördüm.
O kadar pişkin, o kadar ukalaca bir mesajdı ki köşeme almaya değer görmedim.
Ancak kendisine yanıt vermeden de geçemedim: