GÜNLERDİR Türk divası Leyla Gencer’in operalarını dinliyorum. Bu yazın ses hazinelerinden biri.
Rahmetli, büyük zekâ Kurthan Fişek’in bir sözünü anımsıyorum:
“Ünü Kapıkule’den öteye giden herkesi kutlamak lazım.”
Leyla Gencer’i (1928-2008) ilk kez eski Dram Tiyatrosu’nda Tosca’da dinledim. Bir kuyrukta uzun süre bekleyerek bilet alabilmiştim.
İtalya’ya gidince, hemen hemen bütün uzunçalarlarını, CD’lerini aldım. Ne yazık ki bunların hepsi de korsandı.
Roma’da müzik mağazasına gidip adını söylediğimde, satıcıların hepsi çevremi sarar, onun vatandaşı olmamdan duyduğum gururu yaşatırlardı bana.
İtalya temsilcimiz Mehmet Demirel aracılığıyla, birçok İtalyan konservatuvar öğrencisi ondan randevu almak isterlerdi.