Bu türün olağanüstü örneklerini okumak, gitgide güçlenen bir dostluğun izini sürmek ve dönemin edebiyat dünyasını öğrenmek isterseniz, Behçet Necatigil’le Kâmuran Şipal’in mektuplaşmalarının yer aldığı ‘Dar Bir Çember İçinde’yi kaçırmayın.
kitabın adı, ‘Dar Bir Çember İçinde’. İki iyi edebiyatçı ve iki iyi dostun, Behçet Necatigil’le Kâmuran Şipal’in mektuplarını okurken, ilk saptamalarım:
Birbirlerinin yazdıklarını beğenirlerse övüyorlar, beğenmezlerse eleştiriyorlar. Sahih duyguların mektupları bunlar.
İster Türkiye’de, ister Almanya’da olsunlar; Alman edebiyatının önemli adlarını okurken, çevirirken Türk edebiyatının güncel adlarını da unutmuyorlar. Okuyorlar, değerlendiriyorlar.
Gündelik yaşamları üzerine birbirlerine bilgi veriyorlar. Özlemlerini dile getiriyorlar. Huzuru edebiyatta bulan iki usta.
Behçet Necatigil, onun teliften uzak durmaması için durmadan hatırlatmalarda bulunuyor. Çeviri yüzünden yazmayı ihmal etmesin diye de...
Yazmanın yanı sıra çevirinin de püf noktalarını bu mektuplarda bulabilirsiniz.
Kendi âleminde…
İlk sayfada bir fotoğraf: “Kâmuran Şipal (karşısında) ve Ali Tanyeri ile birlikte Kırık Çatal meyhanesinde, 6 Nisan 1974, Cumartesi.” Bu üçlünün Narlıkapı’daki buluşmalarına zaman zaman ben de katılırdım.
Ayşe Sarısayın’ın ‘Sunu’sundan bir bölüm: “‘Dar Bir Çember İçinde’, Behçet Necatigil ile Kâmuran Şipal’in 1948’le 1972 yılları arasında birbirlerine yazdıkları 32 mektubu bir araya getiriyor. Uzun yıllar süren ve gitgide güçlenen bir dostluğun izini sürdüğümüz mektuplarda, iki edebiyatçının yaşamlarının, yazı ve çeviri uğraşlarının, edebiyat anlayışlarının yanı sıra dönemin edebiyat ortamının ipuçları da görülüyor. Almanya’dan yazdığı bir mektubunda, ‘Dönüp duruyorum dar bir çember içinde’ diyen Şipal...