Fotoğrafın şiirsel bir uğraş olduğunu, portre fotoğrafları ile ispatladı.
Onu son kez Orhan Pamuk’un Nobel Edebiyat Ödülü’nü aldığı yıl gördüm.
Editörü Feridun Andaç beni Stockholm’deki evine götürmüştü. Masasının üstü, duvarlar, notlar ve fotoğraflarla doluydu. Dinç görünüyordu.
Ölümünün ardından Dünya Yayınları arasında çıkan iki kitabını yeniden inceledim. Bir kitabının adı Portreler-Türk Edebiyatına Dönemsel Bakış, diğeri de Lütfi Özkök Objektifinden Nobel Ödüllü Edebiyatçılar başlığını taşıyordu.
Portreler’in başında Feridun Andaç, Oktay Akbal, Demir Özlü, Özdemir İnce, Nevzat Çakır, Osman İlkiz’in yazıları yer alıyor.
Kitabın başında Merih Akoğul’un bir yorumu var: