25 yıl önce Sivas - Madımak’ta birçok arkadaşımız göz göre göre yakıldı.
Gerek dönemin hükümeti gerek yerel yönetim bu kıyıma müdahale etmedi.
Yakılanlar arasındaki iki şair, Metin Altıok ile Behçet Aysan’ın anısına ödül veriliyor.
Katliamın aramızdan koparttığı kişilerden biri de Nesimi Çimen’di.
Oğlu sanatçı Mazlum Çimen bir CD hazırladı:
‘Usta Malı - Madımak 25. Yıl. Kapaktaki fotoğraf: Torun Saki Çimen.’*
Arif Sağ, kitapçıktaki yazısında hem halk müziğinin özelliğini, hem kuşaklar arası etkilenmeyi, hem de Nesimi Çimen’i irdeliyor:
“Ben bu çalışmayı şöyle değerlendiriyorum. Biz orkestralaşmaya nerede ve nasıl başladık. Yani nasıl çoğaldık.
Soru bu.
Bu sorunun cevabını da Nesimi’de gördüm ben çoklukta bir olmayı...
Nesimi curanın yanına bağlamayı eklediğinde cura solist olarak yer alıyordu.”
Esat Korkmaz’ın yazısının başlığı, Cura’nın Miracı ve Nesimi Çimen.
Yazı bir alıntı ile başlıyor:
“Sorun türkü okumak değil, türkü düşünmektir
Çünkü ozan, türkü düşünen bir kimliktir.
Kim ne derse desin, curayı miracına taşıyan, Sivas’ta diri diri yakılan Nesimi Çimen’dir. O, yapılı gövdesiyle bağlama ailesinin en küçüğü olan curaya yol doğumunu yaptırmış, en özgün ozanlarımızdan biridir.
Türkünün/türkülerin amaçsız olmadığını algılardık.”
Korkmaz, türkülerin toplumda, siyasal hareketlerdeki yerini vurguluyor.
Melih Duygulu, ‘Kuşaktan Kuşağa Sırlarla Dolu Ses Yolculuğu’nda özellikle kuşaklar arası bağlara değiniyor:
“Anadolu... Her yanından ayrı bir ses yükselir bu diyarın, biri diğerinden farklı.
Bu albüm kuşaklar arası müzik...