Erzurum’un taşı mısan Abdurrahman Yiğitlerin başı mısan Abdurrahman
O’na Mamak Cezaevi’nin Arka Hücreleri’nde Sümmani Ağzıyla söylediğim deyiş bu dizelerle başlardı.
Üç gün önce telefonu açtım, yine aynı dizelerle, aynı Sümmani Ağzıyla 50 yıl önceki gibi seslendim.
Gülüşü her zaman güzeldi. Ameliyattan kalkmıştı. Yine güldü.
“Apdurrahman bana bak, ölmek yok, söz mü” dedim.
Bir kez daha güldü, “Söz” dedi, “Daha bitirmediğimiz işler var.” diye ekledi.