Toplantılarda, çalıştaylarda günün anısına plaketler veriliyor.
Aslında güzel bir görenek. O günü unutulmaz kılıyor.
Peki, plaketler yerine kitaplar versek, örneğin o günün anlamını
temsil eden kitaplar. Plaketin üzerindeki, oyma veya kabartma yazı
yerine, kitabın üzerine o toplantıyı düzenleyen kurumun veya
kurumların yöneticisi olarak, kendi elyazımızla yazsak... Daha
insancıl, daha uygar ve daha anlamlı olmaz mı?
Örneğin Atatürk’ün Büyük Nutku’nu imzalayıp versek.
Ya da Kaşgarlı Mahmut’un Divan-ı Lügat-it Türk’ünü.
Ve hemen aklıma gelen kitaplar:
■ Talat Tekin, Orhun Yazıtları.
■ Sun Tzu, Savaş Sanatı.
■ Dede Korkut Destanı.
■ Binbir Gece Masalları.
■ Sadi Şirazi, Bostan.
■ Firdevsi, Şahnâme.
■ Yusuf Has Hacip, Kutadgu Bilig.
■ Nizamül Mülk, Siyasetname.
■ Yunus Emre Divanı.
■ İbn Battuta, Seyahatname.
■ İbn Haldun, Mukaddime.
■ Machiavelli, Hükümdar.
■ Ali Şir Nevaî, Muhakemetül Lügateyn,
■ Genceli Nizamî, Leyla ile Mecnun.
■ Katip Çelebi, Cihannüma.
■ Eflatun Cem Güney, Keloğlan Masalları.
■ Hüseyin Bayaz, Köroğlu.
■ Karacaoğlan’ın Şiirleri.
■ Pir Sultan Abdal’ın Şiirleri.
■ Fuzuli Divanı.
■ İsmet Zeki Eyüboğlu, Türk Şiirinde Tanrıya Kafa
Tutanlar.
■ Stendhal, Kırmızı ve Siyah.
■ Shakespeare,