Türkiye, 15 Temmuz 2016’da gerçekten büyük tehlike atlattı. Zayıf bir ihtimal de olsa FETÖ darbesi başarılı olabilirdi. Ondan sonra olabilecekleri tahmin bile etmek istemiyorum. Türk Silahlı Kuvvetleri’nde “emir ve komuta” zinciri nasıl muhafaza edilecekti? Üstlük-astlık silsilesinde subayların veya as subayların omuzlarında veya kollarında görünen resmi rütbe mi, yoksa görünmeyen “imamlık mertebesi” mi esas alınacaktı? Aynı şekilde polis teşkilatında kim, kimin emrinde iş görecekti? Zaten darmaduman olmuş yargı erki, hepten felç olmayacak mıydı? Sağ seçmenin bile tarikat bazında ikiye veya üçe bölüneceği bir Türkiye’de halk çoğunluğunun eğilimleri nasıl belirlenecekti? Demokrasinin olmazsa olmazı “genel seçimler” veya “başkanlık seçimi” kabul edilebilir bir güven ortamında ve hilesiz-hurdasız bir şekilde yapılabilecek miydi? Bir an için yapıldığını varsaysak, nasıl bir millet meclisi oluşacaktı? Bu ahval ve şerait altında Türkiye Cumhuriyeti devleti bütünlüğünü ve bağımsızlığını muhafaza edebilir miydi? Gelelim basının durumuna. FETÖ’nün kayıtsız şartsız hâkimiyetine girmiş bir ülkede, en sulandırılmış haliyle bile basın özgürlüğü olabilir miydi? SÖZCÜ gibi bir gazete varlığını bir gün bile sürdürebilir miydi? Tam bir kabus. Hepimize geçmiş olsun. FETÖ’NÜN KÖKLERİ ÇOK YAYGINDIR VE DERİNDEDİR Bugün kısaca FETÖ diye anılan bu “hareket”in ortaya çıkışında çok karmaşık “fikriyat ve münasebet” yatmaktadır. Bu konuda 10 tane doktora tezi yazılsa, bu oluşumun ancak bir kısmı kapsanabilir. Bırakın Türkçe Olimpiyatları’nı gururdan ağlayarak seyredip, harekete sempati duyanları; bu hareketin içinde bilfiil yer alanları dahi tek bir tipe indirgemek mümkün değildir. Konuya bir “İslam’da Tecdit/Reform” oluşumu veya “dünya dindarlarını birleştirme girişimi” şeklinde bakmak ütopik bir düşünce olabilir. Ama buna böyle bakanlar hat...