Geçen gün, hem köprüde takılmamak, hem de gideceğim yerde park yeri aramamak için arabamı otoparka bıraktım. Kadıköy’den Üsküdar’a taksiyle gittim. Motorla karşıya geçtim. Tekrar taksiye binip Maslak’a gittim. Dönüşte bir defa taksiye bir defa da motora bindim. Arabamı otoparktan alıp eve döndüm. Trafik, bir büyük şehir için normal sayılabilecek yoğunluktaydı. Onarım çalışması olan noktalarda yol sıkışıyordu. Ama inşaat alanı geçilince trafik rahatlıyordu. Randevuma zamanında gidebildim eve de geç kalmadan döndüm. Özel araba sahiplerine taksi kullanmak ilk bakışta ters gelse de, şehir içinde park sorunu yaşamamak için izlenmesi gereken en doğru yol budur. Ben bunu sıkça uygularım.
Arabaların durumu
Bindiğim üç araba da yeni ve temizdi. Avrupa ve Amerika’daki taksi müşterileri gibi üç keresinde de arka koltuğun sağ tarafına oturdum. Türkiye’de erkek müşteriler kural olarak (ben de genelde öyle yaparım) önünü görmek ve bazen de şoförle yarenlik etmek için ön sağ koltuğa oturur. Bu sebeple ön koltuk arkaya kaydırılıyor ve tabii arka sırada diz payı dar kalıyor. Arkaya oturduğum hallerde, şoföre sağ ön koltuğu ileri almasını rica ediyorum. Çoğu kez gönülsüz bir şekilde bu ricamı yerine getirdikleri için yılıyor ve ağzımın tadı kaçmasın diye bazen bunu talep etmekten çekiniyorum. Bu sefer de öyle davrandım.
Şoförlerin hal ve tavırları
Bindiğim üç taksinin şoförü de tabiri caizse kalantor tiplerdi. Üstleri başları temizdi. Hava çok sıcak olmasına rağmen ter kokmuyorlardı. Üçü de her gün olmasa bile gün aşırı tıraş olmayı aksatmayan orta yaşlı erkeklerdi. Beni Kadıköy’den Üsküdar’a götüren şoför “genç yaşta emekli olup Bodrum’a yerleşmiş CEO” havasındaydı. Üsküdar’dan Kadıköy’e getiren ise Anadolu’dan İstanbul’a mal almaya gelmiş tüccara benziyordu.
Müşteri yolunacak kazdır