Büyük patronlar ticaret ve sanayi odalarının yönetimine adamlarını koysalar da “Odalar Birliği” her zaman mali gücü kısıtlı orta ve küçük sanayicilerin idaresinde ve iktidarın emrinde olmuştur. Bundan memnun olmayan “alafranga” patronlar, topluma doğrudan seslenmek amacıyla 1971 yılında TÜSİAD (Türkiye Sanayici ve İş Adamları (tüccar) Derneği) adında bir dernek kurmuştu. Daha sonra “adam” kadını kapsamaz diye bu sözcük “insan” yapıldı. Büyük patronların, üyesi oldukları “odalar” dışında, ayrıca örgütlenmesi Avrupa'da başlamıştır. TÜSİAD, bunun yerli ve milli versiyonudur. Bu derneklerin amacı 1968'de Paris'te başlayıp tüm Avrupa'ya yayılan “solcu rüzgara” karşı siyasete “liberal” ağırlık koymaktı. Bu, bir bakıma büyük sermayedarların idame-i hayat mücadelesiydi. Nitekim TÜSİAD tarihindeki en büyük olay, Ecevit'in özel girişimleri boğan “kamulaştırmacı” iktisat politikasına karşı 1979'da yayınladıkları gazete ilanlarıdır. Solcu rüzgarlar 1980 başından itibaren tüm dünyada hızını kaybetti. Bunun yerini neoliberal (revize edilmiş kapitalist) sistem aldı. Türkiye'de de ekonomiyi tam bir çıkmaza sokan Ecevit, 1979 sonunda iktidardan düştü. Demirel-Özal ikilisi işi devraldı. 12 Eylül 1980'den sonra TÜSİAD özgün işlevini kaybetti. Yine de “iktidarı eleştirmenin dayanılmaz cazibesiyle” kamuoyunun ilgisini çeken çıkışlar yapmaya devam etti.