Türkiye, büyük bir badire atlattı.
15 Temmuz alçak darbe girişimi.
Allah’ın yardımı ve halkın ülkesine sahip çıkması ile atlatılabildi.
Ne olmuştu o gece, satırbaşları ile hatırlayalım:
Yıllardır sinsi sinsi çalışan kökü ve kumandası dışarıda bir örgüt, devlet kadrolarına çöreklenmiş ve Türkiye’yi toptan ele geçirme denemesi yapmıştı. Halkın üzerine ateş edilmesi, yüzlerce vatandaşımızın hunharca doğranması, TBMM binasının ve birçok resmi mekânın bombardıman edilerek tahrip edilmesi.
Teferruata girecek değiliz. Bazı elebaşıları yakalanmış, bazıları ise yurt dışına kaçarak birçok ülkeye sığınmışlardı.
Yapılan araştırmalar göstermişti ki, başta ABD olmak üzere birçok Avrupa ülkesi ve Türkiye’nin NATO ortağı ülkeler bu darbeye destek vermişler. Hatta Türk medyası darbeyi kumanda edenlerin de söz konusu ülkelere mensup olduğunu belgeleri ile ortaya koymuştu. Bunların en çarpıcıları ise bizim ülkemizde, mülkiyeti bize ait askeri üslerden darbecilerin araç gereçlerine lojistik ve ikmal destekleri verilmiş olması idi. Hatta darbeyi asıl kumanda eden ABD elemanlarının, bu melanetlerini bu üslerden yaptıkları manşetlerden duyurulmuş idi.
Gözlemlediğimize göre, menfur darbe girişiminin birinci yıldönümünde yapılan etkinlikler hep şova yönelik olmuştur ve olmaktadır. Sembolik nöbetler, salâlar, ezanlar, şehitler anısına dikilen abidelerin açılış törenleri, meydan mitingleri ve yürüyüşler…
Bu etkinliklerin faydalı olmadığını söylemiyoruz. Bunların halkın bilinçlendirilmesi, uyarılması, benzeri girişimlere karşı hazırlıklı olması gibi faydaları elbette mevcut.
Ama biz başka etkinliklerin olmasını da bekledik.