Sevgili okurlarım Türkiye'deki cezaevlerinde olup bitenlerden toplumun haberi olmuyor…
Oysa oralarda ne dramlar, ne acı olaylar yaşanıyor.
İnanılmaz olaylar, inanılmaz acılar.
Cezaevlerinde katı kurallar var. Onların dışına çıkmak asla mümkün değil.
Örneğin ‘torpil' bile olmuyor!
Adalet Bakanlığı tarafından yönetilen o kurumlarda binlerce görevli çalışıyor. Çoğu infaz koruma memuru.
Eski adıyla gardiyanlar.
Sayıları 30 binin üzerinde.
İnfaz koruma memurları da iş yerindeki zamanlarını adeta bir mahkûm gibi kapalı ortamda geçirmek zorunda.
Nöbet günleri sık.
Dışarı çıkmaları zaten söz konusu değil.
Mahkûmlar için çıkarılan yemekleri yiyorlar.
Onlar için dinlenme zamanı diye bir durum yok.
Her birinin sorumluluğu altında yaşayan yüzlerce tutuklu ve hükümlü var. Her cinsten tipler.
Sapıklar, manyaklar, saldırganlar ve haksızlığa uğramış düzgün insanlar…
Hepsinin sorunlarını ilk göğüslemek zorunda kalan onlar.
Ama ellerinden bir şey gelmiyor çünkü kendilerine bir istek geldiğinde söyledikleri tek cümle var:
“Dilekçe yaz, yönetime iletelim.”
Mahkûmlar tarafından her gün binlerce dilekçe yazılıp cezaevi yönetimlerine havale ediliyor.
Türkiye'de şu anda 384 cezaevi var.
Toplam kapasite 275 bin kişi.
Ancak oralarda 314 bin kişi yatıyor.
Yer yok!