Sevgili okurlarım, ne yazık ki Türkiye’nin çivisi çıktı. Hiç kimsenin başkalarına saygısı ve sevgisi kalmadı.
Toplum silahlandı.
En önemsiz bir trafik kazasında, bir tartışmada bile silahlar çekiliyor, herkes hakkını yanında taşıdığı silahla aramaya kalkıyor.
İnsanlar birbirini vuruyor, dövüyor, küçük çocuklar tacize uğruyor.
Silahlar konuşmazsa mutlaka yumruklar konuşuyor!
* * *
Bizim durumumuz ise biraz farklı. Ben bu iktidarı eleştiren, Türkiye’nin gidişinden kaygı duyan bir gazeteciyim.
İktidar yandaşlarından her gün yağan küfürleri ve hakaretleri burada yazmaktan utanırım.
Bunlardan şikayetçi oluyoruz, savcılıklar tarafından ceza davaları açılıyor.
Bazıları dava tebligatını alınca bakıyor ki pabuç pahalı, sonra başlıyor özür dilemeye…
İş “Ben ettim sen etme abicim, çoluk çocuğum var, beni affet” yakarışlarına geliyor.
Kimi öğrenci, kimi “Valla ben sövmedim, birileri benim bilgisayarımı kullanıp size hakaret etmiş, özür dilerim” demeye başlıyor.