Sevgili okuyucularım, 7 Haziran seçimleri sonrasında Türkiye’de kan gövdeyi götürüyor.
Her gün insanlar saldırıya uğruyor, öldürülüyor.
Sadece şu son bir hafta içerisinde asker, polis, sivil tam 43 kişi öldürüldü. Bu rakama Suruç’ta ölenler dahil değil.
Üstelik saldırıya uğramayan bina ve tesis neredeyse kalmadı! Parti binaları, karakollar, kışlalar, iş yerleri, araçlar ve konutlar sürekli saldırı altında.
Dün Diyarbakır-Muş karayolundaki bir köprü havaya uçuruldu, doğalgaz hattı patlatıldı. Saymakla bitmiyor.
PKK klasik terör yöntemlerini uyguluyor.
IŞİD ise fırsat buldukça bomba patlatıp sivilleri öldürüyor.
Ben korkuyorum, IŞİD eylemleri büyük kentlere taşınır ve insanların topluca bulunduğu yerler bombalanırsa diye…
Herkes korkuyor.
* * *
Seçim henüz yapılmamıştı. Doğu’da -hem de terör bölgesi olmayan- bir ilçede askerliğini yedek subay olarak yapan ve terhis edilen babayiğit bir gençle karşılaştık. Anlattığı olaylar vahimdi:
“İlçemizde tugay var. Personelin kışla dışına çıkması yasaktı. Zaten ilçenin bir tek ana caddesi ve bu cadde boyunca dükkanlar var. Birkaç gün dışarıya beş altı kişilik gruplar halinde çıkmamıza izin verildi. Zaten çıkan arkadaşlara ilçe halkı ters bakıyordu. Üniformalı çıkış zaten yasaktı da, sivil olanların bile asker olduğunu hemen anlıyor ve laf atıyorlardı.
Komutanlarımız bir askerin başına iş gelirse diye korkuyordu. Bir olay olmadı ama can güvenliğimizin sıfır olduğunu biliyorduk.