Sevgili okuyucularım, Güneydoğu’da her gün şehitler veriyoruz.
Şehit değil şehitler diyorum…
Çoğul kullanıyorum.
Şehitler haberlerini öylesine kanıksadık ki, gazetelerde falan
neredeyse tek sütun verilmeye başlandı…
Ve biz ne yazık ki, teröre karşı toplumsal bir tepki koyamadık.
Bırakın bir milyon kişiyi bir yana, cenaze namazları hariç beş bin
kişiyi bile meydanlarda toplamayı başaramadık.
Her şehit cenazesinde aynı olay tekrarlanıyor. Şehidin can verdiği
yerde düzenlenen kısa bir anma, sonra memleketinde düzenlenen
cenaze töreni… Kılınan cenaze namazı…
Nutuklar veriliyor, kanları yerde kalmayacak edebiyatı yapılıyor ve
sonra her şey unutulup gidiyor çünkü o sırada Güneydoğu’dan yeni
cenazeler gelmiş oluyor.