Sevgili okurlarım şimdi okuyacağınız yazıyı isyan ederek, içim kan ağlayarak ve “Olmaz böyle şey” diye bağırarak yazıyorum. Bu mektubu iki gün önce aldım ve size aynen iletiyorum: “Sayın Çölaşan, Ben Özlem Konakçı. İzmir Aliağa'da yaşamaktayım. Eşim gazi emeklisi Bilal Konakçı ile 2003 yılında evlendik. Biri 3 yaşında diğeri 13 yaşında iki kızımız var. Evlendiğimizde Çevik Kuvvet polisi olan eşim 2006 yılında kendi isteği ile bomba imha uzmanı oldu. Bu görevle 2007 yılında İzmir'in Aliağa ilçesine tek bomba uzmanı olarak tayin oldu. 2009 yılının Şubat ayında bir okulun önüne bırakılan bombayı imha etmeye hazırlanırken bombanın infilak etmesi sonucu gözlerini, sağ elini ve sol elinin işaret parmağını kaybetti. Ayrıca işitme kaybı yaşadı. Bacaklarında yürüme zorluğu meydana geldi. Göndermiş olduğum Ege Üniversitesi Hastanesi Özürlü Sağlık Kurulu Raporunda da görüleceği üzere eşim %98 engellidir. Bu patlamayla ilgili olarak eşim Bilal Konakçı'nın adı soyadı Google'a yazılıp arama yapılırsa ilgili haberler görülecektir. (Yazdım ve çıkan haberleri gördüm. EÇ) * * * 20 Aralık 2016 Salı günü sabah 07.30 da Fetö / Pdy soruşturması kapsamında evimize polisler geldiler. Ellerindeki fotoğrafa bakarak eşime Bilal Konakçı olup olmadığını birkaç defa sorarak doğrulatmaya çalıştılar. Çünkü ellerinde bulunan fotoğraf eşimin patlamadan önceki haline ait fotoğraftı. Polis memurları eşime “Bir yanlışlık olmalı” deyip bir taraftan evde arama yaparken diğer taraftan savcıya ulaşmaya çalıştılar. Ancak ulaşamadılar. Ben eşimin durumunu anlatmama rağmen polis memurları götürmek zorunda olduklarını ifade ettiler. Ancak merak etmememi akşama ya da en geç Cuma gününe dönebileceğini söylediler. Ama eşim 21 gün gözaltında tutuldu.