1982 Yılıydı. Darbe yönetiminin hazırladığı anayasa halkoyuna sunuluyordu. Sonuç zaten belliydi. Kenan Evren ve arkadaşlarının dışında konuşabilen yoktu, onlar da sürekli olarak anayasanın faziletlerinden bahsediyordu.
Üstüne bir de olağanüstü dönemin getirdiği korkular vardı.
Hiç unutmuyorum, Ankara Kavaklıdere İlkokulu’na oy vermeye gitmiştim. Hemen herkes “evet” oyu verdiğini göstermeye çalışıyor, adeta açık oy kullanılıyordu. Sıra bana geldiğinde “hayır” oyunu aldım ve göstere göstere zarfın içine yerleştirdim. Korkup, apar topar sınıfı terk edenler oldu, biliyor musunuz?
Dönem korku dönemiydi. O yüzden de 1982 Anayasası yüzde 91,37’lik bir oy oranıyla kabul edildi.
???
İlginçtir, bu oy oranına rağmen, geçen zaman içinde sağdan sola kadar herkes 1982 Anayasası’nı yerden yere vurdu. Anayasadan memnun olan kimse çıkmadı. Yıllarımız anayasa tartışmalarıyla geçti. Buna rağmen biz sivil bir anayasa yapamadık. Sadece 1982 Anayasası’nınbazı maddelerini değiştirip yamalı bohçaya çevirdik.
Ve Başkanlık Sistemi tartışmaları başladı…
Özal’dan Demirel’e ve Erdoğan’a kadar pek çok Cumhurbaşkanı, Başkanlık Sistemi’nden yana tavır aldı. Hemen karşılarında bir blok oluştu. “Bunlar, kendileri için Başkanlık istiyor”propagandaları yapıldı.