Bizde bazı yazarlar alışkanlık haline getirmiştir. Her seçim öncesi sıraya girer, kime oy vereceklerini açıklarlar…
Hiç sevmem, ben hiç yapmadım.
Bir de “particiler” vardır. Fenerbahçeli, Galatasaraylı, Beşiktaşlı gibi! Kimi “Biz aileden demokratız” der, kimi “Cumhuriyetçi” olduğuyla övünür. Adeta siyasi partilerle Katolik nikâhı kıymış gibidirler.
Onları hiç anlamamışımdır, garip garip bakarım.
Çünkü ben oy verirken partinin adına değil, ne yaptığına ve ne yapmak istediğine bakarım. En önemlisi de millilik vasfını ölçer tartarım.
Kim milliyse ona yönelirim.
* * *
Adı şu olmuş veya bu olmuş, ne önemi var? Ya da amblemine onu koymuş ya da bunu yerleştirmiş, ne fark eder?
Şekil önemli değil ki!
Önemli olan içinin neyle dolu olduğu. Ülke için ne yaptığı ve ne yapacağı. Benim ülkemi ve insanımı nereden alıp, nereye götüreceği.