Marshmallow şekerlemesi yiyen çocuklar mutlu olacakmış. Reklam öyle diyor. Şeker bu, herkes sever. Yedikleri anda elbette mutlu olacaklardır. Peki ya gelecekte? O mutluluk devam edecek mi?
Gelin size Marshmallow Testi'nden söz edeyim de, kendiniz karar verin. Tam adı Stanford Marshmallow Deneyi olan çalışmanın geçmişi 1960'lara uzanıyor.
Psikolog Walter Mischel, Trinidad adasındaki gözlemlerinden hareketle Stanford Üniversitesi'nde bir deney kurguluyor.
Dört ile altı yaş arasındaki çocuklar teker teker bir odaya alınıyor. Deneyci çocuğa şöyle diyor: "Buraya, sevdiğini söylediğin şekerlemeden bırakıyorum. Ben şimdi dışarıya çıkacağım. Eğer ben yokken o şekerlemeyi yemezsen, döndüğümde sana aynısından bir tane daha vereceğim. O zaman iki şeker birden yiyebileceksin..."
Deneyci 15 dakikalığına çocuğu şekerleme ile baş başa bırakıyor. Tabii bu arada çocuğun neler yaptığı aynalı camdan izleniyor.
Deney işte bu kadar basit: Çocuk şekerlemeyi yedi mi, yemedi mi? Yediyse hemen mi yedi, bir süre bekleyip sonra mı yedi?
Geldik işin püf noktasına... Yıllar sonra, artık hepsi birer yetişkin olmuş deney çocukları, çok çeşitli açılardan inceleniyor.
Sonuçlar ilginç: Şekerlemeyi yemeyen veya 15 dakikalık sürenin sonuna doğru yiyen, yani zevki erteleyebilen çocuklar hayatta daha başarılı olmuşlar.
Şekerlemeyi hemen ağzına atanların başarı dereceleri ise diğer çocukların altında kalmış.
Evet, söyleyin bakalım: Sevdiğiniz bir çocuk (sizin ya da yakınınızın) reklamdaki gibi şekerlemeyi hemen yesin mi, yoksa sabaha mı bıraksın? Hangisini tercih edersiniz?
Not: Marshmallow'un Türkçesi hatmi çiçeğiymiş. Bataklık alanlarda yetişirmiş. Ebegümecigillerdenmiş.